Bahar baş kaldırmış kış uykusuna
Kurtarmış canını kar ile dondan.
Son vermiş toprağın homurtusuna
Arının parende atışı ondan.

En erken uyanan yine karınca
Yük tutmuş darıdan göz kararınca
Bülbül meftûn olmuş güle varınca
Endamla raksedip ötüşü ondan.

Ne boynu bükük var ne kırık kanat
Zâkir zikre dalmış İblis’e inat
Kurdun da ağzında değişik bir tat
Kuzuyla el ele tutuşu ondan.

Bezgin bir bedende bitik bir candım
Gördüğüm güzellik seraptır sandım
Daha gonca iken güle uzandım
Dikenin elime batışı ondan.

Kimin duasıydı, kimin niyazı
Göndermiş kışı da getirmiş yazı
Dağın doruğunda gördüm ayazı
Kahrından kaşını çatışı ondan.

Hangi muzip basmış vakitsiz zile?
Terk etmiş inini ayılar bile
Cemre suya düşmüş; kahkaha ile
Tavşanın yerlere yatışı ondan.

Hoş geldi gönlüme meltem-i gülzar
Herkesin kolunda bir dilber-i yâr
Artık güneşin de randevusu var
Mehtaba göz kırpıp, batışı ondan.

Mecit AKTÜRK