Karşıma otur oğlum ,bir defa dinle beni,
Nasıl tanıdın geldin , sen bu büyük alemi.
Leylekler mi getirdi , sanki dünyaya seni,
Annenin çabasıyla ,hayata geldin oğlum.

Tam dokuz ay yaşadın , sen annenin karnında,
Annelerin canı var , evlatların kanında.
Küçücük bir acıyı , çeksen hemen anında ,
Annenin canı yanar , kıvranır senle oğlum.

Sanki bir güneş gibi , doğdun bizim haneye,
Sığamazdın ne masal ... nede bir efsaneye.
Hastalansan götürür , telaşla hastaneye,
Tüm anneler kanatsız , birer melektir oğlum.

Kaç gece uyumadan , bilsen erdi şafağa ,
Ne kadar çok sıkılsa , çıkamazdı sokağa .
Şu yumuşak tertemiz , o sımsıcak yatağa ,
Annelerden başkası , kimse yatırmaz oğlum.

Ömür biter girersem , bir gün kara toprağa,
Annene merhamet et , sakın düşürme dara .
Anneler mukaddestir , asla değişme yara,
O annenin kalbini , kırma – kırdırma oğlum.

Ne kadar kızgın olsan , üzme tek gün ananı ,
Hep sizleri düşünür , sizle geçer her anı .
Geçim derdi bunaltır , başlar sabır zamanı ,
O sabrını sakın ha, sakın...yitirme oğlum .


N.Gökhan SONSEL