Dolaştım sahili, bütün bir gece,
Mehtap vardı, deniz vardı, sen yoktun.
Sabah oldu, gün doğdu, oturdum kayalara,
Güneş vardı, hayat vardı, sen yoktun.

Ellerim ceplerimde, yürüdüm caddelerde,
Pasaj vardı, market vardı, sen yoktun.
Bir minibüs durdu, hemen yanı başımda,
İnen vardı, binen vardı, sen yoktun.

Bir serseri gibiydim, sokak, sokak dolaşan,
Dostlar vardı, düşman vardı, sen yoktun.
En kuytu köşelerde, sessizliği aradım,
Parklar vardı, banklar vardı, sen yoktun.

Saatlerce yürüdüm, anahtarlar elimde,
Kapım vardı, zilim vardı, sen yoktun.
Bu yorulmuş bakışlar, dalarken uykulara,
Rüya vardı, düşler vardı, sen yoktun.

Şu kalbimin içinde, eserken fırtınalar,
Rüzgâr vardı, yağmur vardı, sen yoktun.
Sen anılar diyarı, mor dağların ardında,
Hayal vardı, gerçek vardı, sen yoktun.

Sen yoktun... Sen yoktun ama
Ben hiç sensiz kalmadım ki...
Sen benim yüreğimde, her zaman benimleydin.

N.Gökhan SONSEL