[O yüreğin tertemiz , sanki bir çocuk gibi,
Nereden bileceksin , sen acı gerçekleri.
Sen taptaze bir çiçek , bende hazan mevsimi,
Kurumuş yaprak gibi , yıllar savurdu beni.

Benden gün eksildikçe , sende gençlik bitecek ,
Her zaman kavak yeli , esecek sanıyorsun.
Bu gün güzel diyorsun , yarın korkunç gelecek,
Bir gün yaşlanacaksın , sen bunu bilmiyorsun.

Ölüm bize ne yakın , nede bizden çok uzak,
Hayat akan bir sudur , zaman ise bir tuzak.
Ümidini kaybetmiş , içimdeki hayaller,
Gözlerimde yaşlar var , kalbimde sonsuz keder.

Yazık olmuş boş geçen , o güzelim yıllara,
Karlar yağmış bir anda , simsiyah saçlarıma.
Yeter artık...mutluluğu , gölgeleme kaderim,
Yıllar boyu hep ağladı , gözlerime ne derim ?

Sen her sabah sevgimle , kalkıp uyanacaksın ,
Sana bu güç verecek , yeniden doğacaksın.
Bir bebeğin çıkarsız , masum sevgisi gibi,
Gerçekten sevdiğime...bir gün inanacaksın.

N.Gökhan SONSEL