Kokusunu alıyor musun
fırındaki tavuğun?
Ya da deniz kıyısında
parlayan bacaklardan yükselen
kadın kokusunu…
Kendisine çekmedin diye
senden nefret eden babanı mı
özledin yoksa?
Ya da seni terk eden
o küçük sürtüğü mü?
Kutusunu kendi için
traşladığını mı sanıyorsun?
Gece cehennemdir
vicdan doğar
geceye
ve uyuyamazsın ağlama sesi
kulaklarını törpülerken.
Yapacak fazla birşey yok.
Ağzına verecek meme yok.
Bir şiir yazsan sesi kesilir belki?
Evet, bir şiir…
Sabaha yakın bir şiir olsun.
İntihar virajına 180 km hızla yaklaşmaktır şiir yazmak.
Kokusunu alıyor musun
televizyonun, bilgisayarın
ya da elektronik birşeyin?
Kadının apış arası kokusunu alıyorum…
Sersemletir erkeği,
ininden sokağa çıkmasını sağlar,
çalışmasını, kendine bakmasını,
spor salonuna yazılmasını ve duş almasını sağlar,
spor araba almasını,
patronun kıçını yalamasını,
ev kredisi çekmesini sağlar,
baba olmaya zorlar erkeği,
elinde poşetle marketten dönen
müşfik babaya dönüştürür bir anda.
Hala alıyor musun o kokuyu?
Başarının parayla ölçüldüğü hayatta
başarısız olmak en büyük başarıdır…
İçi kum dolu kırmızı yangın kovası olabilirdin
adını bilmediğin okuldaki.
Her zaman daha işe yaramaz olabilirsin,
ancak olabileceğinden fazla işe yarar değilsin…
Bira içiyor, meze olarak kurutulmuş
meme ucu yiyorum…
Telefon sakin bu akşam
televizyon değil,
sokaklar steril ameliyathane
kokuyor,
organları almış başını yürüyor
çürümeye devam eden insanların.
Bir otobüsün içine bakın
politika ve din bıçağıyla bilenmiş keskin
acıyı görmemek mümkün mü?
Geri dönüş yok!
Sadece ileri vites,
ölüme doğru
tek yön
hareket…