1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
967
Okunma
Unutamadığım kadınlardan biriydi.
Onu ziyarete gittiğimde
İstanbul berbat bir kış yaşıyordu.
Birbirimizi ilk defa görüyorduk.
Kızıl saçları vardı ve gözleri altında
tarçın lezzeti çiller.
Kadın, ağırlık çalışıyordu
kaslı kolları, geniş omuzları
minik göğüsleri ve sıkı kalçasıyla karşımdaydı.
“Tanrım, yardım et.” Dedim.
Yarım şişe kırmızı şarap
yarım ton ağırlığında yağan kardan sonra yatağa girdik.
Önce yokladım.
“Parmaklıyor musun?” dedi ve inledi.
“Evet,” Dedim ve inledim.
“Bir dakika,” dedi.
“Söyle yavrucuğum.”
“Ben erkenciyim. Bilgin olsun.”
“Anlamadım?”
“Yani erken gelirim.”
Bu kez aynı anda inledik.
Söylediği gibi oldu…
5.0
100% (2)
Cevap Yaz