11
Yorum
16
Beğeni
4,8
Puan
1551
Okunma
Kırmızı duvarlar
Ve on beş saat
Seninle hala o on beş saatteyiz
Üstünden pek çok d-üzüşme geçse de
Gözlerimizin hiç nedensiz daldığı boşluklarda
Yine birbirimizle sevişmekteyiz
Aynı ter
Aynı koku
Aynı tutkuyla
Sen giderken
Öyle çok istemiştim ki
Bir gölgeyi kalın ensesinden yakalayıp
O duvarlara sabitlemeyi
Gitme demeyi
Eritmedik daha yediğimiz son yemeği
Yapamadım
Karanlıktaysa bir insan
Kendi gölgesine bile tutunamıyor
Sevişirken bir başkasıyla
Var olan tüm ışıkları kapatıp
Öyle giriyor aslında kendi kendinin koynuna
Sonra ne yediyse geri geliyor midesinden kursağına
Bir öğürmelik refleks oluyor tüm yaşadıkları
Kusuyor ama ağlamıyor artık kimsenin kucağına
fhrn-mç-jir
5.0
95% (19)
1.0
5% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
