97
Yorum
75
Beğeni
5,0
Puan
6440
Okunma

Yolunu kaybetmiş çaresiz fırtına kuşuyum
Yüzündeki yalın hüzünde, hikayesini baştan yazan !
Zaman hangimizden yana bilmiyorum
Geçtikçe özlüyorum seni
Gittikçe ufalıyorsun akreple yelkovanın ellerinde
En çok da sensizlik kırıyor belimi
Bir yanım yarım kalmasın
Aşkta umudun katlinden elim bir ölüm mü var?
Fikrimde dolanırken adım adım
Öykülerime kar yağıyor onulmaz bir hasret edasıyla
Gece küfreder yüzüme, göğün yalnızlığında bir seda
Kör bir tutkuya saplanıp kayboldum
Adım gibi bildiğim şehrimin sokaklarında
Gitme çabalarının sermayesi gülüşlerini sakla
Beni gönül divanında akla sevgili
Esmer bir yağmur mevsiminden geçerken
Avuçlarımdan yükselen sancının emaresiydi adın
Acısını bildiğim yaram kadar sevdim
Öznesini gizlediğim cümlelerim kadar
Öptüm karanlığı eriten yüzünü
Ete kemiğe bürünmüş gölge şimdi duvarlarımda AŞK
Zamanın mühim olmadığı bir zamansızlığın başındayız seninle
Senden sonraki yalnızlıklarımdı yazdığım
Yalnızlığıma ortak yanını seçtim fakat
Acılarım senin yüreğine değmiyor artık
Bir zamanla, bir seninle başa çıkılmıyor sevdiğim
Sırı dökülmüş aynayım şimdi
Sırrı çözülmüş bir giz
İçimde öyle bir karanlık var ki !
Başkası silkeleyemez omuzlarımdan
Yüklenemez sen gibi…
Göğüs kafesimde yaralı yırtıcı bir kuş gibi yokluğun
Ağır, hırçın ve tahrip gücü yüksek
O kırık yanımı onaran ellerinin uzaklığından
Kokunu taşıyan soğuk bir rüzgar içime işliyor Temmuz’da
Acım yatıştığında anımsamak seni
Gidişini bile eşsiz kılıyor inan
Ve geçen zamana döner gibi yenilgimize sarılmak seninle
AŞK dediğin ölümdür sevgilim
Dindirilmesi güç bir hasretten ibaret !
Fotoğraf: SNKY