10
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
1551
Okunma

Seni çoktan asardım vakitsiz yalnızlığıma ama
Gel gör ki ilk aşk demişler adına.
Sükut eyle ey gönül
Figan etmek boşuna
Sen göm özlemleri boşluğa
Giden gitti yoluna
Onu ilk gördüğümde
Vakitsiz öten bir bülbüldüm
Kurumuş talan edilmiş ücra köşelerde.
Sessizce izliyordum camdan
Giden gençliğimin cenazesini.
Durun ben daha yaşamadım ki
Diyemiyordum
Gözlerimi geçmişime dikmiş
18 yaşın harabe evine gelen
Ziyaretçileri sayıyordum.
Onu gördüm bir anda
Siyah, geceler gibi siyah gözleri
Güneşi kıskandıracak tebessümüyle
Bana bakıyordu alay edercesine.
O an anlamadın ey gönül
Seni vuracak kurşunu daha namlunun ucundayken
Durduramadın.
Ölmeye öyle alışmıştın ki
Diğer intiharlarınla aynı sandın
Ama yanıldın.
Öyle bir dibe vurdun ki
Ölüm doğum sancıları halinde geldi.
Her sancıda bağırdın avaz avaz
Gece ışıklara bıraktı kendini
Ve sen 9 aylık taşıdığın aşkı
Nurtopu gibi bir ayrılıkla kucağına aldın.
Ve şimdi aradan yıllar geçti
Ben hala o camdayım
Hala geçmişimi gömmeye çalışmaktayım
İlk aşkımı nasıl gömdüğümü
Kimselere duyurmamaktayım.
Ve ben her gün yalan sevda ateşlerini
Gönlüme sokmaktayım
Varsın talan edilsin
Varsın işkence edilsin
Sensiz geçen her günümü tesbihe dizdim
Tek tek sayıyorum
An be an ölüyorum
Öldüğümü sadece ben biliyorum.
Ben sende doğmuştum çok geç anladım
Yılları gömdüm de sessiz akşamlara
Senin yokluğuna bir türlü alışamadım.
Ayvazım DENİZ
5.0
100% (12)