Usandım

Mecnun oldum bir Leyla’nın peşinde
Sahra yayla geze geze usandım
Kerem oldum imana gel Aslıhan
Gözden yaşlar süze süze usandım

Çün vuruldum güzellerin mahına
Dağlar dayanır mı aşkın ahına
Derdim şikayetim şahlar şahına
Kabul olmaz yaza yaza usandım

Çok dolandım dermanın yok Zarrafi
İçten işler hiçranın çok Zarrafi
Ne ağlarsın Lokmanın yok Zarrafi
Damarda kan sıza sıza usandım


Aşık Zarrafi


1922-1984.Ardağan İli’nin, Posof İlçesi!’nin, Yukarı Cacun (şimdiki adı Uğurca) köyünde doğdu. Asıl adı Kemal Yıldırım’dır. Okula gitme olanağı bulamadı ancak köyündeki bazı kişilerden Türkçe ve Arapça okuma yazmayı öğrendi.

Aşıklık geleneği ve şiirle küçük yaşlarda ilgilenmeye başladı. 17 yaşına kadar çobanlık yaptı. İlk şiirini sürüsünden bir koyun kapan kurda söyledi. Aynı dönemlerde rüyasında gördüğü bir kıza aşık olduktan sonra şiir yazmaya yöneldi ve bağlama çalmasını öğrendi.

Sonraki yıllarda Şavşat’ın Kivirala (şimdiki adı Demirkapı) köyünden sevdiğine benzettiği bir kızla evlendi ve bu köye yerleşti. Yaklaşık bir yıl sonra evi yandığında eşi Zülal de bu yangında öldü. Bunun üzerine baldızıyla evlendi.

Aşık Zarrafi Türkiye’nin birçok yerinde çeşitli radyo programı, şenlik ve yarışmalara katıldı. Birçok başarı belgesi, ödül ve madalya aldı.

Şiirlerinde her konuyu işleyen Aşık Zarrafi, ayrıca geleneksel türkülü hikayeleri de ustaca anlatan aşıklardan biri oldu. »Yaralı Mahmut«, »Tahir ile Mirza«, »Şah İsmail« ve tüm Köroğlu kollarını geniş çevrelere aktardı.

Aşık Zarrafi Kivirala köyünde öldü ve orada toprağa verildi.

KAYNAK:© BeKa Sitesi


)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-490-)(-)(-)(

Tutuldum ey canlar ben bir güzele
Sözcükleri dize dize usandım
Şu deli gönlümse döndü gazele
Ben kalbimi üze üze usandım

Olmayacak düşe hayaller kurdum
Başımı taşlara, yokuşa vurdum
Nasıl sevdim diye dövünüp durdum
Ben kendime kıza kıza usandım

Niye benim bahtım gülmedi niye
Sevdi deli gönül sevdadır buya
İki laf etmedim kızacak diye
Şu ağzımı büze büze usandım

Doladın gönlüme o saçlarını
Gül ile bezedim hep uçlarını
Yüzüne vurmadım hiç suçlarını
Üzerini çize çize usandım

Çileyle geçiyor insan hayatı
Ödetti böylece bana diyeti
Terkedip kaçmaktı çoktan niyeti
Gayesini seze seze usandım

Bu sevdanın ateşinden hâr’ından
Ümit mi var gelecekten yarından
Vaz geç diyom vaz geçmiyor yarinden
Ben bu nefsi eze eze usandım

Lüzumsuzum yaraların kanıyor
Yüreciğin ılgıt ılgıt yanıyor
Her gün yeni yeni sistem deniyor
Oyununu boza boza usandım

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz