ahmak değildim derdim her defa
nefes kesici bakardın
nefis!
ufak tebessüm linçlerim olurdu içimde
bağnazlığım tutardı uluorta
sen anlamazdın ama
maiyeti dağılırdı leşimin
gömerdim canlı canlı
bile bile ölüm istetirdi bazen
-sevmek-
o gönüle çim ekmekti
şehvetli pınarlar gibi akarken dilekler
en iyi zaman öğretirdi
çölde çim yetiştirmek en pahalı emekti!



hep o kadar değil derdim esaretime
bıçak gibi gözlerinden ayrıldığım zaman
zamansız güneş gören!
misina ağırlığı gibi
oysa dışarıda soluk alamazdı
hepsi bir açlık bastırmaktı o kadar
hep küçük balıklara kanardı büyük balıklar
hep, tüm aldanışlar biraz mai biraz yetimdi bundan!
ve aşk en eski avlanmaktı
ama bilemezdin
bir oltaya takılana
bıçağa değene kadar!



tevhid aydınlığı gibiydin
ya da öyle sanardım
sarardım yekpare kollarla
gülümselerini bile kıskaçlayarak
kıskanmak sevmekti en acı harflerle bellemiştim
önce ses verirdi fırtına
ve hep bu zamanda düşerdi aborjin taklitler
isterdim bir ada olmak
isterdim ki; tek liman, tek sığınak
öğrendim sonra ki;
oynak gemilerin
zaman öldürme gel-gitlerini ağırlardı tüm limanlar!


kabul
her yokluğa yolladığım kadar vardın
haklıydın
tarifi siz alınganlıklarım
tarifsiz unutkanlıklarım vardı
-ki; ben adamdım-
sen bir denizdin, bir okyanus
bense su alıyordum batıyor
ve unutmalıydım
belki ben varım diye değerliydin, vardın
tamam, ben bir adaydım, bir liman
yerine, yeminine bağlı!-imanlı
kapamalı gözlerimi suya!
unutmalıydım!


ama olmadı
kahretsin ki; tüm limanlar
nerede olsa, nereye konsa
hep suyun dudaklarındaydı!



unutmak zaman alırdı oysa
yaşananlar hep kalırsa aklında
bildiğin kadar uğraş
bildiğin kadar bocala, olmazdı
bildiklerin inkârından kalınsa
sadece zamanını alırdı unutmak
sadece aklını!
unutma!.. (k)



ToprağınSesi




.