Henüz, güneşlerin umudumuzu sarartmadığı yıllardan
bir şarkı hatırlıyorum. Müslüm ve ya Orhan, babalardan birinden diye
kalmış hatırımda ya, emin değilim.
"Bir başkaydı aramak, keşke hiç bulmasaydım" diyen bir güftesi vardı.
Ezgiden ayrı yazıldığında anlaşılması zor şimdi. İnadına neşeliydi nağmeleri.

Can Yücel , "Anladım" der.
Orhan Veli "Anlatamıyorum"
Anlatamıyorum-lu şiirler bozlak, anladım-lıları ise bir koşmaya çözüyor dildeki düğümleri.
Her biri ayrı bir güzelliğimiz, biz külltür geçişi kuşağı çocuklarının.
O da ne kız, dediğini duyar gibiyim.
Yaş dilimi... Ne annelerimiz, babalarımız kadar kabulcü, ne çocuklarımız kadar asi,
ortalarda bir yerde sorduk ve yanıtladık sorularımızı, aklımızın erdiği, dilimizin döndüğünce.
Ama bir şeyi asla yapmadık; ben, sen... biz...
tene düşen kelimeleri, ne sıcak diye yanmak için,
ne soğuk diye üşümelerimize karmadık cümlemizde.
Yazmadık şiirlere onları, yazılanı okuduk da hissetmedik, edemedik.

İnsan kendi mısralarını bir kalem arkadaşının sayfasında görünce sahiden gururlanıyormuş, biliyor musun;
teşekkür ederim.

İyi ki varsın.
Ben çok beğendim kısa ama müthiş bir gözdağı,
belki de bir vaat...
heşeyden öte güzel bir şiirdi işte.
İç söyleşi perdesinden kaleme esen ne güzel bir söylem olmuş
diye düşünmeden edemedi bu okurun, bilesin...

Kalemine beğenim, saygım ve dost selamlarımla ustama...
Tebrik ederim.





Aynur Baş tarafından 7/14/2012 6:33:18 PM zamanında düzenlenmiştir.