Srebrenitsa’da hunharca katledilen soydaşlarımızı
rahmetle anarken;


Ey benim yüreğimi acıya boğan hüzün;
Caniyi dumanınla ne zaman boğacaksın?
Ey her sabah yeniden; kalbimde doğan hüzün;
Katlolup, huzur diye ufkuma doğacaksın.


Gözü dönmüş güruhun, çarmıhtaki timsali
Bırakmıyor peşini, kalû belâdan beri.
Yaptığı kırımların, görülmemiş emsali
Bundandır, feryatlarım; inletir göğü yeri.


Daha dün; Somali’de, Irak’ta ve Bosna’da,
Açmadı gözümüzü, ortaya konan niyet.
"İnsan hakkı" diyerek, fink attığı esnada,
Kaç can aldı? " Avrupa" denilen medeniyet.


"Birleşmiş millet" denen, haçlı bir temaşanın,
Kurduğu bir düzenin, sonucu; Srebrenitsa.
Caninin beslediği, eli kanlı maşanın,
Sayesinde mevt oldu; son acı Srebrenitsa.


Örnek aldıklarımız, hepsi birer voyvoda
Bunu biz değil ancak; "Fethi Mübin"ler anlar.
Bilinçsizce dalarsak uyku denilen ’mod’a
Yem olur, şerefsize savunmasız insanlar.



11 temmuz 2012-23:30
trabzon