ömür, gökdelen olsa kısadır yine de
sönmeyen bir od’un kömürüyse sevme
ben sebep/siz bir angın
sevmek; basenleri erimez yangın
dinle;
ömrümü çürüten kadın
yitik parolalarla bakma bana
yine bitiremedim seni
yine sınıfta kaldım!



burnuma çektiğim kolonya gibi acıtırdın içimi
özlerdim deli gibi
ay demiştim yüzünün haresine
ki; karanlık bile örtemezdi gül tenini
bir eylül ayının sekiziydi, günlerden pazartesi
her yeni gün umuttur
her gün aydınlık uçuşlara uyanır ya kuşlar
her aklıma gelişin sabahtır
vakitsiz ötüşüm ondan...


kader olsan, saçlarında güvelenirdi ellerim
adâlet olsa, avuçlarında benim terim...

hani, adettendi açılan avuçları boş döndürmemek, rahmetten
şimdi ne denir de ötelenir bu hararet
bilirken
’’ayrılık sonrası hareretle içilen özlem, ateş yapar’’

bazıları sevmek der işte, bazıları tapar!..



bilirsin de anlatamazsın hani
fitil gibidir köhnemiş bakışlar
açsındır hep
acıkır gözlerin
istersin ki önce doysun ellerim
öğünsüz vakitler doyurmaz bilirsin
sevdiysen yüreklice
sevdiysen adam gibi
ve kederliysen içinden
kat kat giyinen soğan gibi
ya hafif ateşte lezzete dönüşür
ya gözlere nemli artçılar!




bozulmaz mı baharın rengi
elma kabuğu gibi soyulursa vakitsiz
ve kurt hep kabuktan sızar içine
işte burada başlar ilk vesvese
ya kurtsundur ya elma
ikisi de rahmettendir oysa
ikisi de ibâdet bir nevî
ya yasak savmaktır sevmek
ya ölür gibi biât
gurur tablosundan sökülürken birer birer inatlar
unuttum! hangi şiirin sarhoş repliğiydi
ihânet gibi aşk da
bir yapıştı mı bir daha bırakmayan tutkal!


ya kurtulamazsın hiç
ya kurt uluması dinlersin
sevdiysen
yuvalanmışsındır işte bir şekilde
aşk gözlerdedir çünkü
aç gözlerdedir , sıtma


sevmek ibâdettir
kaybetmek irin
gittiyse
aşk kurt(du)dur gözler in!

ya gözlersin
ya özler!..