Kırılan bardaktan dökülmek seninkisi, derviş hırkasında ipken sökülmek aşka
Dilsiz cümlelerin berrak acılarıyla, uçurumda konuşmak hayat yankısıyla
Kıblesine küsmüş mavi kırlangıçlara, gökyüzünde ak yuva olmak seninkisi
Unutulmuş coğrafyayken yüzün hiçliğe, dokunmak karış karış topraksı sancıya




Duyuyor musun kokusuna sus yağmuru, kırağısı olamamış hüznün sen gibi
Sığınamamış an yorgunu şafaklara, damağı günü terk etmiş ter gibi güneş
Dua sayfaları kapanmış zamanlardan, göç eden gecenin tutkusuz yenilgisi
Sınır dışı edilen gölgeler doğuyor, ışığa dönerek vurulmak seninkisi




Ki sen
Sırtını nereye dönsen
Kutsal bir gökkuşağıydın
İçindeki aşka kendini tüketmek neden




Habil misali dönüyorken şavka başın, şevke düşkün Kabile yanmak seninkisi
Zikri huşuya serpilen kardelenleri, gözyaşlarıyla köklendiren demken y/adın
Savrulan avuçlara sırdaş kuraklaşan, sesleri duymuyor musun bâba dayanan
Cenneti tükeniyor aşkın adım adım, gerçeği gerçeklerle örtmek seninkisi




Ki sen
Alnını nerede silsen
İsimlerini aşk sananlara mucizeydin
Mülkü emek olan duygularınla, yarasından sıyrılmış damlaya yar olmak
Yetişemedikçe şiirlerinde yine kendine yenilmek seninkisi