Sonbahar vuruyor gene
Hesapsızca
Bir kurşunla yüzüne
O kalabalık odadan çıkıyor
Başka bir oda


Barışık değil aslında zamanla
Kalıp tek başına
Meçhul oluyor bu evin dört duvarında
Sorularında garip bir mecnunluk
Mekanı farklı
Bulunduğu yer çöllerden uzak
Sırların içinde sur


Aşk dökülüyor toplarda
Ağırlığında Ergenekon bile dağılacak gibi
Aşk vuruyor sağından solundan
Bağrından bir ah sökülecek gibi


Bu ev farklı
Üst üste binmiş katarlar misali
Örülür atlarla
Yorgun bedeninden elleri ayrılacak sanki


Sonbahar acımasız
Dövüyor anlamadıkça, sert kırbacı her yönü
Bulutlar ağlıyor
Bir rüzgar var biliyor
Katıp kasırgasına
Yok oluyor


Hava kurşuni
Son varanlardan bir saat dilimi getiriyor
Tik takları uzaklarda ağır
Bağır bağırabildiğince
Bu oyun
Dört duvar içinde
Yaşama düşen sağır bir yaramazlık