Süngerin suyu emmesi gibi; çekiliyorum biryerlere :

yeryüzü ne kadar uzağıma düşüyor;
bir vaha; bulabilecek miyim onu?
Korku değil, ürperti; çok ayrı bu ikisi birbirinden.
nuri pakdil

Bir fırtına öncesi sessizliği yaşayan ruhum, en sonunda bir şeyi keşfetti. Kolay değil 40 yıllık ömründe ilk defa bir şey keşfetti. Yalnızlığımı...
Büyük mutasavvıflar ve filozoflar da keşfetmişler insanın yalnızlığını. İnsan her ne kadar tabiatın ve kâinatın bir parçası olsa da ruhunun bir mercek altına alındığında bu tabiat ve kâinata aykırı düşen unsurlar taşıdığını, dolayısıyla bir yalnızlık çekmekte olduğunu görmüşler.
İşte ben de keşfettim yalnızlığımı. Gerçi Arşimet çıkıp sokaklarda avaz avaz 'buldum, buldum' diye koşmadım. Fakat boğazıma düğümlenen bir hıçkırığın ardından üç beş damla yaşla kutladım keşfimi. Olsun bir eski şarkıda:
'Bu dünyada mutluluk üç beş damla gözyaşı'
Demiyor muydu?
Mutluydum işte.
Bir sokak lambası gibi tek başıma, boynum bükük yalnızlığımı düşündüm geceler boyu.
Gölgemin bile olmadığını hissettim. Gölgemin bile benden kaçtığını gördüm.
Olsun yüce dağlar bile tek başına değil mi?
Ne kadar da benziyoruz dağlarla birbirimize böyle. Onunda başında karlar var, benimde başımda aklar. Onunda yosun tutmuş dereleri, benimde yosun tutmuş gözlerim var. O da yalnız, ben de yalnızım.
O ne güzel şarkıydı öyle. Nihavent yalnızlık şarkısı:
'Gökyüzünde yalnız gezen yıldızlar,
Yeryüzünde sizin kadar yalnızım.
Bir haykırsam belki duyulur sesim,
Ben yalnızım, ben yalnızım, yalnızım.'
Belki benimde kaderim bu, böyle yazılmış yazım. Yalnızlık üstüne. Sessiz bir filmin en yalnız aktörü olarak bu hayat adlı dramı tek başıma oynamak, hıçkırıklarla alkışlanmak, gözyaşlarıyla ödüllenmek.... Ne kadar güzel değil mi?
Bu nasıl bir duygu böyle Allah'ım. Hani derlerdi büyüklerim 'yalnızlık Allah'a mahsus' diye. Senin yalnızlığın Rab'lığından, eşin, şerikinin olmamasından. Kulun yalnızlığı öyle mi?

kutluyorum üstadım,,,,,,,,,,
saygılar____________