ESAT ANIK KİM?

Kelebekleri bilirsin sen…
Şiirleri de…
Kanatları benekli…
Satırlar dertli…
Kelebekler pervane olur ya; ışık başlarında,
Şiirlerinde çiçek gibidir hani,
Ben mavi olanlarını severim kelebeklerin.
Bütün satırlara tutkunum senin şiirlerin olduğu için.
Her bir satırın sözleri görmediğim gözlerin…
Bizlere aşk,
Söz ,
Sevgi taşır.
Senden alır bize getirir,
Zamanı sormam şiirlerinde,
Zaman dostluk,
Sevgi,
Bahar ve çiçek kokusunda.
Bizlere yol veren şiirlerin yokuşunda,
Oysa ben hep şiirlerine takıldım,
Şaşkınlığımı yaşadım,
Babalığın,
Ağabeyliğin,
Hocalığın,
Yanında.
Seni bir sanalda buldum,
Başka bir sanalda takipteyim,
Senin yolunda mavi iklimdeyim.
Neden? şimdi
Desem yanıt bulamam.
Esat anık hocam kısmette yok sana varamam.
Ellerinden tutup hatır soramam,
Verdiğin tatlı nasihat tını unutamam.
Öğle vurgunum ki…
Hece ölçüsüne…
Ne hece ölçüsü, durak hesaplayacak zaman,
Nede hazanı solduracak güneş.
Gelir aklıma…
Unuturum… Şiirlerinde her şeyi,
Yüreğime usulca girişindeki süzülüşü.
Dudağıma astığın gülüşü,
Umuda açtırdığın,
Şiirleri unutamam.
Seni,
Seni,
Esat anık ben unutamam…

OSMAN TÜRK ASLAN
31.10.2007 zaman 18,20