Yeşilyurdun dokuma tezgâhsız mahallesinde büyüdüm
Hep elmaları, kirazları, limanda yolcu ederken gördüm
Kasaların arka bahçe çocuğuydum hep
Küçük Moskova’ydı adı o zamanlar, ondandır direnişçiliğim

Asfalt değildi yollarımız daha, arabaysa bir tek murat 131
Netekim tahtaya kalkmamıştı daha devrimciler
Komşu köy mü Yakınca denen benden çok uzak anamın yurdu
Her gidişimde dokuz yaşımda dayak ...yerdim sözde komünistim ya
Adını bile söyleyemezdim daha

İlk hayatın gerçeğini komşuya bomba atılınca anladım
Görüşünü öldürmeye çalıştılar
Bombanın yapamadığını bir darbe yaptı
Bomba atanda atılanda şimdi aynılar
Bir tek ben değişmedim
Hala dokuz yaşımda
Ayağını bağladığımdan kaybettiğim kuşun yasındayım
Özgürlüğe düşkünlüğüm ondan
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,




Malatyadan Bir Çocuk Geldi

Malatya’dan bir çocuk geldi
Üstü biraz eski
Ellerini nereye koyacağını bilmez halde
Adı Akif miydi ne
Kelimeleri kırık dökük şiveli
...Bir o kadarda yutuyor cümlelerini anlaşılmayacağının korkusuyla
Gülkurusu saklamış çantasına
Birde yazdığını sandığı şiirini
... Âşık olmak istiyormuş İstanbul’da
Şöyle sarışın yeşil gözlü birine
Seviyormuş İstanbuluda
Sevdiğini içinde saklıyor diye
Hep bir gerçek şiirinin olmasını istermiş
Kanayan yanlarını yazdığı
Mahpushane kurmuş kafasına
Saklamış içine umutlarını
Ne zaman kaçmaya kalkışsa birileri
Vurmuş
Canlanmasın içinde baharlar diye
Dağlara yazmaktan korktuğu için Denizin ismini
Su olarak yazmış şiirlerine
Müjdeli rüzgârlar estirmiş üzerinde
Tayfasını Aslanların oluşturduğu