dudaklarından öpüyorum şizofren yalnızlığın
ben senin eksik yanın
sen benim zayıflığım
bir ağız dolusu kaçmak istiyorum
susmak istiyorum feryatlarım yettiğince susmak
hüzünlerle kesilmiş göbek bağım
yine mahşeri yoğurdular ellerimin teknesinde
bu bendeki kan uykusu senlik tutkusu
uyuşuk, korkusuz dolaşırken damarlarımda
yüreğimin kambur yanından vurgun bir sevda

kaç hecenin arkasına sığdırdın beni
hangi karanlığı çektin üstüme
kaç kalem kustun adımın harflerine
hangi mevsimde kaybettin beni
kaç mevsim geçirdin ki üstümden
küs dedin gittiğin mevsimlerin adına
neden bu kadar uzaksın
söyle kaç nefes boşalttın göğsünün üstünde
onun için mi bu kadar nefes/siz kaldım
gecelerimde hep uykusuzum

dudaklarımda kaç cehennem soğuttun
çığlık oldum haykırdım
bir elimden diğerine tutuklandım
yüreğimi yokuş yukarı sürdüm
kaç/ma saçımın ıslaklığından
korkuyormusun süzülürüm belki yeniden tenine diye
kaç sırra kadem bastı gidişin arifelerimde
kaç cinayete kurban gitti şafaklarım
sessizce giyindim sensizliği
hıçkıramadım kimsesizliğe
sustum
sustum kendi içeme kendimi kustum
es geçtim dilimin duraklarından
uzadı varış yollarım

biliyorsun her şeyden geçtim
birtek senden vaz-geç-emedim
masallar anlattım kendime
dilime gelecek derken
beynimi kemirdim gidişlerinle
gitmelere sen mi yemin ettin
kaç kurşun sıkarsam ölür yalnızlıklarım
içimin ücralarında bir sen kalırsın sakladığım
birde satır aralarına bıraktığım göz yaşım
belki gelip koyarsın yerine bekledim
birtek sen düğümlenirsin boğazıma
birtek sen nefessiz kalırsın içimde
bakma bu haykırışlarıma
gitme demeyeceğim sana
unutmayı unuttum
bu çığlıklarım ondan sadece anla