Ahvâl-i hâlim






tavaf ederken kutsallığa 
savruk ruhumun asi küllerini bastırdım  
parmaklarım ucundan gezinirken 
son yudumla birlikte
baş ucumda duran sigara tablasına


acımsı bir tat neden; dilimdeki burukluğa 


dokundum 
yıllardır katsayısını artırarak çıktığım 
çekmeceler dolusu bir yığın pişmanlığın tecellisine



kuytu köşelerinde saklıydı
açığa çıkmaya ürken düşlerin silüeti
nasıl da hamle yüklenmişler yağan sağnaklardan sonra 
amaç taşır gibi
gizem dolu bulutların peşinden


gece ışığını esirger olmuş 
belli ki sancılı bir doğum
yine sabah geç olacak

 
kireç duvarlarda ki suskunlukta
yüzümün aksi vurur aynaya
bir rüzgar eser, odanın ayazında donuk ses tonunda
ellerim dağınık saçlarım arasında 
yanılıyor muyum yoksa bildiklerimden
ruhumda ise bir daralma 
çığlığım duyulursa şaşırma
vakit en yakınımdan geçen adımda 
alır; en uzağımdan götürür beni sana



 
sence "hesapsızca yaşamak" 
kaç parantez açımına eşit 
kaç sene gerektirir
çok mu önemli
veya
bunların toplamı  
kaç zorlu kaçışa gebe  
kaç isimsiz ihtilâle bedeldir



varlığın armağanken ömrüme
tahmini yanılgılar ölçer mi
içimdeki dalgalanmanın şiddetini
 


gerçek olan nedir 
aslında; yalansız, sorgusuz
ve de suâlsiz seni kabul etmektir 


şimdi  zaman 
avuçlarımda sımsıkı tuttuğum mesafede bana



sana benzemek
sana sımsıkı sarılmak kadar
seni düşlemek de çok güzel... 



işte böyle güzelim 
ahvâl-i hâlim bundan ibaret...

 
03temmuz2012