Görüp mutlu olurdum, görmeseydim üzerdi...
Dudakları kısaydı, kapatmaya büzerdi...
Asil - soylu, saygındı...bir bakışı ezerdi...
Ne güzeldi yarabbi! ne güzel...ne güzeldi! ..

Alnı açık - anlamlı! ..çıkık elmacıkları...
Biçimli burnu, boynu, kaşı ve kulakları...
Hele o gözlerinin! ..mavi ile ak’ları..
Ne güzeldi yarabbi! ne güzel...ne güzeldi! ..

Boyu bir gül fidanı, kendi de gül kokardı...
Baktı mı masum bakar...ama yine yakardı...
İnce, nârin ve zarîf, her gönüle akardı...
Ne güzeldi yarabbi! ne güzel...ne güzeldi! ..

Kaşları hilâl - çatık, saçları kumral - açık...
Kararlı, dost canlısı, arkadaş, açık - seçik...
Öyle bir kişilik ki...değildi uçuk - kaçık...
Ne güzeldi yarabbi! ne güzel...ne güzeldi! ..

Ne yazsam? ne söylesem? yetmez ki ne anlatsam! ..
Baha biçilmez! ..yoktu eşi... değeri... satsam...
Ben bunu kaybettim! meheldir yere batsam!
Ne güzeldi yarabbi! ne güzel...ne güzeldi! ..

Ne kalem, ne söz yeter! yazsam - anlatsam da...
Her bir güzellikdi O! saysam o’na katsam da...
Şimdi lâyıktır bana...kat - kat yere batsam da...
Ne güzeldi yarabbi! ne güzel...ne güzeldi! ..

25.06.2004/12.30

Not: 23.05.2011’de TRTnağme’de
Derya KAYA bey tarafından Akşamın
Neş’esi programında okunmuştur.