Gerçekten söylenmesi gereken bir söz kalmadı,
Şu nankör hayata dair..
Yakılan kitaplar,
Şarkılar,sözler,şiirler,
Defterler ve insanlarla beraber..

’’Ölüme düşen bir gemi gibi,
Okyanus ötesi sersemliğimin en boktan yerinde,
Uykudan uyanmak zor gelir demeden,
Bir hışımla yerimden fırlayıp,
Ölüme yürümekte zor gelmemeli işte..’’

Siktir ettiğim dakikaların hırçınlığında kaybolmadı ruhum,
Kara kapı defteri beyaza boyarken kalp atışımı dinleyen çocuğun gözlerine bakmakta zor değil..
Zor olan kainatın kapılarını aralayıp,
Kendimi aramak,
Ve bulduğum insanları bağdaştırmak kendimle umrumda bile olmadan..

’Aslında zor olan;
Takmadan kalbimi,
Ruhumu,
Ve zarar görmemiş ağaçlarını bedenimin dallarından asarak,
Ölüme terkedilmektir..

’’Benim terkedilmişliğim ölüme,
Ölümle bağdaşan bir gemidir,
Okyanus ötesinde ! ’’

Not:Şiirde geçen ’küfür’ler beni rahatlatmakta ve hiç bir kişiye,tarafa ima edilmemelidir. Şiirimde geçen küfürlerin çıkması halinde,şiirim anlamını tamamı ile yitirir. (Ceyhan)