Gün dönümü, düşümde savrulurken sevdanla
Ne yaptıysam sarardın vicdansız artık anla
Her iç çekişlerimde süzülür, kurur damla
Yeni bir başlangıcın umuduyla yaşarım
Mecnun gibi çöllerde Leyla diye koşarım

Bıkmadan usanmadan ayrılmam ki yanından
Mümkün olsa inan ki can veririm canımdan
Seni yeşertmek için gerekirse kanımdan
Ferhat’ın arklarından bir sel gibi coşarım
Çağlayan sular gibi şirin diye yaşarım

Bir umut ışığı yak ne varsa öteleyim
Engel olan her şeyi döngüsüz köteleyim
Dikenini, dalını, kavurup soteleyim
Kerem gibi derdimle ben çilemi aşarım
Aslının bentlerinde dalgalanır taşarım

Durma gel has bahçeme nadide nazlı gülüm
Hasretinden mesturum şakımaz oldu dilim
Tutulmuş parmaklarım halım yazmıyor elim
Gözlerime fer gelsin Yusufsun zindanında
Ömrü boyu köleyim züleyhanın hanında

Nuh comba