yağmurlar sana benziyor
gülüm sana geceleri

işte ıslak saçların vurdu camlara
uyku vakti kaybetmeden kendimi
sokuldu eylül kokulu dokunuşun
ateş gibi hiç değişmedi
geçen bahar yağmurlarından beri

kıştan baharı muştulayan kuşların
dağıldı çalı çırpıdan yuvaları
dönmeyecekler geri
ve adını seslenip gökyüzüne
bulutlardan silkelenmiyor
karanlığın sesi

sağanak sağanak yağarken sen
hep yaş kalıyor acının kabukları
iade edilmiyor verilen sözler
yüreğimde sensizliğe tutunurken

en çok sen döküldün
bu baharda gülüm
en çok sen

her biri ayrı tonunda sarının
yaprak yaprak asılı duvarda
söksem de yerinden kalıyor izleri
dağıtırken kasırga yeri göğü
kolluyor içimdeki bahçeni

yine dökülüyor bakışların
çiçek çiçek
kızıl renkli tohumlar saçılıyor
gözlerime
titriyor dudaklarım

hep geceleri yağıyorsun
gülüm hep geceleri

yaşamı bilediğim gamzelerimde
çoğalıyor ıslaklığın damla damla
kalbime açtığım hatalı yaralarım
dinmiyor düşlerimin matemine
dökülen yaşlarım

bu kadar çok yağıyorken sen
siyah ağlıyor gökkuşağının rengi
avuçlarıma düşen kokun üşütüyor
geceleri

gülüm bundan öte değilmiş ölüm
sınadıkça patlıyor zindanımda isyan seli

en çok seni soruyor
yağmurlar
en çok seni geceleri

Blackless