Ölüm güzel, ölümüm, taşsız ve topraksız
Lime lime edecek, beni kabrimde zaman
Ölüp de gideceğim, alkışsız ve şakşaksız
Sahtekârlar gelmesin naşıma aman aman

Umutların peşini bıraktım tutan tutsun
Koşa koşa yoruldum, yılların dizginiyle
Beni loş mezarımda, iki melek uyutsun
İnsanlar uğraşır mı, yolların bezginiyle

Gözlerime kibrit çal, hatta bir meşale sok!
Yine de geri gelmez yıldızdan parlak feri
Ya Rabbi yaşamaya hevesim yok işte yok
Yorgun ruhum yokluğu arayan bir serseri

Emekle emekledim, sarmaşık olamadım
İnsanların elinde, hukuk tam bir oruspu
Ülke sokaklarında bir Ömer bulamadım
Sahtekârlığa vurgun Âdem’in soyu sopu

Adalet dansöz olmuş şerefsizin önünde
Sanki kendinden geçmiş, kıvırıyor bu zilli
Meryem gibi azizken dinle dolu dününde
Şimdi parmak atıyor, namussuzların eli

Vicdan felç, akıl küstah, kalp ise bir şizofren
Ruhta ,,imân’’ mayası, Kurân hayası tutmaz
Bak tamamen bozulmuş nefsi durduran fren
Kaza yapan beşere, el-Hakk hatim okutmaz

Kürsüde şarlatanlar prof ve hoca olmuş
Bunların çoğu kibri seven birer cücedir
Siyaset ile beyin denilen bohça dolmuş
Dillerinde dolaşan -izm gibi bir hecedir

,,Cemaatçilik’’ şimdi, hoş bir ideoloji
Yeşil cennet sadece onların tekelinde
Akla karşı hepsinde var hepsinde alerji
Buna çâre ilâç yok, hiçbirinin elinde

Herkesin bir damı var, her bir köşe başında
Ülkemde çalışarak bir makama gelmek zor
Her mülakatta gözler, bir tek kara kaşında
İnanmıyorsan bana, gören ol Rabbi’ne sor

Çok şey değişti Üstâd! Üzgünüm çok üzgünüm
Şâkird vergi vermiyor, duyuyor musun Sâid’im
Doğruyu söyleyince, ,,sürüden’’ ben sürgünüm
Şimdi ,,onlar’’ nereye…? ,,Ben’’ nereye âidim?

Hukukun olmadığı, yerde yaşamak zillet
Adalet çok kaybetmiş gerçek asaletinden
Ey Cebrâil! Rasûle benden bir selam ilet!
Dürüst bir iki adam kalmış şu ümmetinden

S / ÂYE (21:59) 22 Haziran 2012 / İstanbul / Ümraniye