14
Yorum
20
Beğeni
0,0
Puan
1628
Okunma
Korkuyu düşünmeden ölüme yatmak anne
Nasıldır bilir misin o anda gülümsemek
Sözcüklerin mührünü, fikrime atmak anne
Tanıdık isim gibi çabucak özümsemek
Kolumu kaldıracak katre dermanım yokken
Gözümde karanlığı, ne mümkün çözümsemek
Uyanma düşüncesi çaresizliğe çokken
Başımda dönen ruhu, olur mu küçümsemek.
Silinmeyen bir süstü aynadaki yüzümde
Ne sudan etkilendi, ne yakıcı güneşten
En torpilli yanıyla barınırken özümde
Simâmı nurdan sandım, düşmek bilmez ateşten.
Dünden kalma haliyle saatler durmuş sanki
Yarı ölgün uykumdan sıyrılınca aniden
Uyanmam için zaman, gongunu vurmuş sanki
Zeval vakti, sandım ki gün doğuyor yeniden
Anlatsam anlatılmaz öyle tarifsiz an ki
Bir hürmet bir itibar bu yaşıma fezada
Düş gibi gösterdiği gelecekten zaman ki
Bulutların üstünde tek başıma semada.
24 Haziran 2012 / NÜS