Seni gördüm yine düşümde
Düşlerimi sana kurmayı unutalı çok olmuştu halbu ki.

Bir parmaklığın ardından bakıyordun
Üstünde yırtık pırtık kıyafetler
İsmimi seslendin tam geçip giderken.

Dönüp baktım usulca
Unutamadığım o kara gözlerde yaş vardı.
Dudaklarda ki haşin çizgiler silinmemişti
Ama sanki gitme der gibi
kana bulanmıştı kenarları.

Usulca parmaklığa yaslandım
Ellerim titreyerek parmakliğa yapıştım.
O sevgili gözlere hasretle özlemle
Ve bir türlü unutamadığım nefretle baktım.

Elleri ellerimi buldu utanmasız
Beni bırakma dedi usulca
Sensiz ölüyorum burda gitme gülüm dedi.
Öldürdüğüm sevgine beni gömme gülüm dedi.

Başımı geldiğim yere çevirip baktım
Ne vardı ki onsuz geçen yıllarda
Ne ummuşdum da ne vermişti bana
Her gelen yalanı kundak yapıp
Kucağıma vermemişmiydi.
Seviyorum deyipde arkamdan gülmemişmiydi.

Kanunuydu belki de doğanın
Belki de erkeğin hamuru böyle yoğrulmuştu
Aldatacak pişman olacak
Sonra geri gelip yalvaracaktı kimbilir..

Ve ben günü güne katıp da ağladığım geceleri
Onsuz sancılarla doğurduğum güne
Bir kez bile bakmadan öldüğümü unutmalıydım.
Aynaya bakıp da benden dahamı güzeldi
Dediğim geceler hançeri alıp da kalbime gömmedim ya
Bu ölmedim demekmiydi..

Ey gidi kara gülmez gönlüm
Hayatı toz pembe mi sanmıştın yoksa
İnsanların maskelerinden bol ne vardı ki dünyada
Çıkar çıkar bitmiyor yenimi anladın daha.

Aslında kolayı vardı yaşamanın
Bende takardım bir sürü maske
Biri düşerse biri altında çıkardı ortaya nasılsa
İnsanlar ne isterse o olurdum
Yalakalık istiyorlarsa o maskeyi takardım
Sevmemi istiyorlarsa bol keseden seviyorum maskesi takardım.

Ne olacak ki beş on kişiyi de ben kandırsam
En fazla çok ileri gidersem kendini öldürür
Dünyadan bir kişi daha azalmış olurdu
Belki de ilk önce bu hapishaneden
İçinde ki çıkarıp attığım eski gömlekten başlamalıydım.

Nasılsa kirliydi yıkanmaya değmiyecek kadar
Başımı kaldırıp baktım o dipsiz kara gözlere
Yaşanmış hülyalar sezsiz çığlıklarla
Yavaş yavaş düşüyordu karanlık kuyuya
Ellerimi ellerinden kurtardım usulca
Ben hiç bir zaman kirlenmiyecektim onun gibi
Döndüm parmaklığa sırtımı
Geldiğim yolun tersine yürümeye başladım.
Arkamdan bir zamanlar uğruna öldüğüm ses
Çığlık çığlığa adımı haykırırken
Uyandım hiç görmemem gereken düşümden.


Ayvazım DENİZ


ŞİİRİMİN İSİM BABASI SAYIN YOKSAY(Davşanım) DIR..KENDİSİNE TEŞEKKÜR EDERİM.İYİ Kİ VAR.