10
Yorum
7
Beğeni
0,0
Puan
1957
Okunma

nicedir elime değmedi kalem
ne bir şiire imge taşımak geliyor içimden
ne de sayfaları işgal ederek
imitasyon hislerimle kirletmek istiyorum
beyaz kağıtları...
suyu çekilmiş dere yatakları gibi
kızgın güneş taşımı toprağımı yalıyor...
her doğan güne hazırladığım
umut yalanını da dimağımdan sökerek
her saat başında ölesim geliyor...
eskiden dizlerime değmeyen avuçlarım
şimdi bir günahı kavrayarak kapandı...
nasıl da böyle hazırlıksız yakalandım bilemem
dalsız bir ağaç gibi
olduğum yerde çürüyerek
sadece kendime hikaye kalabilmek te vardı...
oysa
alnımdan atlayarak ayaklarıma düşen
onca intihar meraklısı şiirleri tutacak gücüm yok...
zaten herşeyini eksik bıraktığım hayata
yorgun bir masaldan başka
zerre borcum yok...
üç cenin üstüne yeminli
sır saklayan kadirşinas bir beşerim...
çok şükür ki elim dilim helal dönüyor
gel gör ki
bedenime dayanmış sayısız sokaklari ile istanbul
adımı kopartacakmış çeperimden...
gelmişine geçmişine yandığımın şehriyarı
azıcık mola ver...
nasılsa bir gün öpeceğim bende
ölümün yüreğinden.