Hasret başladığından beri,
Gözlerim yollara dikildi.
Mevsim yeni bir göçe hazırlanırken,
Ayrılık çatıları mesken tutuyor.
Bu günlürde böyleyim,
Ölü bir bedendeyim.
Ne bir şiir yazacak mecalim var,
Ne de bir şarkı dinleyecek keyfim kaldı.
Ne yakamda duran kalbim çarptı,
Ne de yanağıma gülümseme değdi.
’Gel’ desem gelemezsin,
Sen benim vefasızım,
Gözleri ince sızım.

Aramızda karlı dağlar,
Bir de yabancı düşler.
Uzak yolların gürültüsüyle uyandım,
Her sabah bir kabusla.
Hep bir başıma oldu,
Sohbetlerim,
Hayalinle çatışmalarım.
Gören biraz deli,
Biraz da divane sanıyor.
Bir başımaydı,
Sahil yolu boş yürüyüşlerim,
İşten eve dönüşlerim.
Sehpa üstünde yılgınlığım,
Şu sıralar başlıyordu,
Yalnızlığa fistan biçtiğim saatlerim.
En sevdiğin yemekler sofrada,
Vazoda kuruyan kırmızı güller,
Kitap sayfasına saklanan pembe düşler.
Bir mum yaktım karanlığa,
Yine tutamadım kayan yıldızlardan,
Dileklerimi.
Kollarımdan düştü,
Çıtır çıtır yanan anılar,
Bir bir savruldu,
Pencere boşluğundan.

Yalnızlığı sorgulayan boş bir sandalye,
Boylu boyunca ,
Cevaba esir düşüyordum,
Kelimeler dolaşıyor dilimde,
Topu topu iki cümleydi,
Sevdim ama söyleyemedim.
Yetimdir sevdalar,
Hasrete doymuş,
Sokak çocukları kadar,
Sevgiye aç olan geceler.
Acıtıyor acıtmaya,
Kahrolası bu derbederlik.
Sususz çöllerde sabahlayan,
Seraptır sevdalar,
Topu topu iki cümleydi,
Sevdim ama söyleyemedim.

Belki yasaktın,
Kabulü imkansız bir duaydın,
Olmadık anlarda dilime dolandın,
Boşa yandım da kavruldum,
Meğer, sen bir rüyadan ibarettin,
Sevdim ama söyleyemedim.
Acıdır sevdalar,
Gözleri yaralı bir ceylandır,
Sis ortasında çareler arayan,
Sıralanmış dağların sessizliği kadar,
Suskundur sevdalar,
Biraz benim gibiydi, yani sakardı,
Çoğu da sen gibiydi, ömrüme sabotajdı.
Belki de kaderin bir şakasıydı,
Kabuk tutan yaralar bıraktı.
Suskundur dilim, ıssızdır yüreğim,
Topu topu iki cümleydi,
Sevdim ama söyleyemedim...
DİCLE AYYILDIZ