Yorgunluk süzülüyor üstüme
Bir yanda gecenin huzuru
Bir yanda gönlümün buruşukluğu

Erken vazgeçtiğimi söylüyorlar hayattan
Kendime bile şaşırmam vazgeçerim bu yoldan,
Gündüzüde geceyide gördüm de ondan vazgeçerim

Çünkü paranın gücünü gördüm hayatta
Ve karşımdaki güçsüzlüğü güldürdü beni
Kağıt değil gönüldür çünkü değerli

Üzdü paranın gönül gözükmesi
Çirkin kılıklarda kabul edilmesi
Yalancı ağızlarda hüküm vermesi

Tanrı gibi tapılması üzdü beni paraya
Oysa insan,ne kadar değerli
Ne değerlidir bir kalp,ülkem kadar değerli

Paranında suçu yok aslında
Kirli gözüküyor diye üzülüyordur belki
Gönül satın alıyor diye ölüyordur belki

Aslında iyi anlaşırız
Hükmünü tam süremez bende
Gönlümün önüne koyup öne süremem bende

Korkarım çok paralı olmaktan
Birisi para için gönlünü bana sunarsa diye
Korkarım elbet çok paralı olmaktan

Ve daha çok köle gördüm halinden muzdarip
Lüksün en iyisinide
Kötünün bayat ekmedğinide gördüm

Lakin huzur göremedim
Bundandır vazgeçmelerim
Gördüm görelide severim şükür diyen dili

Yok çaresi padişah bile olsan
Yok çaresi hep fakiride oynasan
Yok çaresi milyonların gönlünde tahta kursan

Ölüm çeker hırsımı
Gönül dinler rabbi
Heyecan yok,görev heybetli

Güldürüyor yapılanlar para için
Güzel söz,yalakalık her biri biçim biçim
İşte orada para yok ya,ondandır buralardan vazgeçmelerim

Sebepsiz,nedensiz,sessiz
Kendi cennetimin içindeyim
Ve her an vazgeçebilirim