Yıllardır ışıklarımız kül olmuş,
Hayat küller üstünde yürütmüş bizi.
Bir umut ’’Ertuğrul’’ doğmuş
Bahtımızı açtı pamuk ayaklı izleri

Başbaşa düşünüyorum da ikimizi
Üzgünüm,Kalbim artık bir gemi güvertesi
Uçtan uca emekleyen biri
Düşünmeden edemiyorum senin gibi

Sana son yazdığım şiiri düşünüyorum sevgilim.
Gurbet kışlarıyla savrulduğum
Kaç yıl oldu biriktiğim ?
Sende kaybolduğum.

Uğrunda yoğrulduğum.
Uğrunuzda kavrulduğum.
Yelkenlerimizi kurdum
Yolculuğumuz umudum.

İstiklal yolunda gelip gittiğim zamanlar
’’Liligum’’lar kulağımda çınlar
Telefonda mesajlar
Bize nasip güzen anılar.

Nedir bu sinir ? bu çatık kaşlar ?
Kolay mı oturdu gönlümüze taşlar?
Sevgimizin temeli mi yaşlar ?
Bu sınav yeni,yolculuğumuz yeni başlar

Nur’dan deli olur mu ? diyeni özledim
Kaç yıldır yollarımı gözledin.
Ağacımızın meyvesi final değil
Ben deliliklerimizi özledim.

Mağrur bakışını unutamam gitmelerin.
Otobüsün önünde beklediğin.
Mavi ceketlim.
Aşıklar tepesinde hayallerin.

İlmek ilmek oldu iplerin.
Bak ! Anne oldu hislerin.
Beni bile görmez oldu gözlerin.
Huzur olsun sözlerin.

Yıllar sonra gelen dizeler sana
Ertuğrul’u şahit ettim.
Kalbim hala sana yanar
Bilesin,Ahiretlim.