Hakk’ın sözü ab ı hayat; döküp gitmek yoktur bizde.
Eksiğimiz ilâhi tat; çekip gitmek yoktur bizde.


Dünya denen ara durak, kara toprak kula kundak
Haklı söze kızıp, dudak; büküp gitmek yoktur bizde.


"Hakk" diyene olduk konuk, ne ırk sorduk, ne de uyruk
Uzatılan ele yumruk; sıkıp gitmek yoktur bizde.


Gül var ise bülbül öter, Hakk yâr ise bacam tüter
Ukbâ için akar bu ter; bıkıp gitmek yoktur bizde.


Yol üstünde hû dergâhı, zor bulduk bu güzergâhı
Gönül Hakk´ın nazargâhı; yıkıp gitmek yoktur bizde.


Gördük gönül yapısını, yırttık dünya tapusunu
Kırıp haslet kapısını; çıkıp gitmek yoktur bizde.


Demedik ki olduk, hâşâ; Hakk’tan aldık koyduk başa
Suya hasret varken, boşa; akıp gitmek yoktur bizde.


Bozduk nefsin şer ağını, aşkla aştık kin dağını
İlim irfan otağını; yakıp gitmek yoktur bizde.


Hayır ve şer iki nehir, kirli suda yüzmez mahir
Yüreklere zakkum, zehir; ekip gitmek yoktur bizde.


Bildik kulun Mi’râcını, taktık dile ar tâcını
Sevgi, dostluk ağacını; söküp gitmek yoktur bizde.


Mecit Aktürk
Berlin 06.06.2012