Geçmeyecek maraz değildir bu
Geçer…


Bakarsın bir müdavi bulurum, gönlünde sevda
El koyar yaralarımın üstüne ve bir de yüreğini
“Al başına çal!” derim karanlığını
Azat olurum
Ne ağrım
Ne sızım…
Gün doğar
Ki, anam yüzlü…


Bakarsın mavi mavi düşer gök üzerime
Döner huzurla gün geceye, gamsız
Yastığıma bir kuş konar
Yüreğime sevgi
Ne sen gelirsin aklıma o zaman
Ne derya deniz, keder…


Allı turnaları kınalarım gönlümce sonra
Ki düşlerimin müdavimleridir onlar
Toyum var derim, şenlenirim
Dilimde Urfa Türküsü ve ardından gazâle
Halaya dururum sinesinde yârin, elimde mendil
Yorulurum
Aşkla
Su serper yüreğine İbrahim’in şehri
Ve anam…


Kim demiş geçmez diye!
Geçer…
Arınır yaralarım kurtlarından ve senden
Öptükçe yüreğimden Hazret-i Eyyûb Sabrı
Ve müdavi…


Sen
Aslında kendine yan
Ve yala dur sevgisiz yaralarını!
Benden
Bu kadar...






S.Ün-01.06.2012







~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Öncelikle şiirimi, güne taşıyan -yüreğime maviyi konduran- seçki kuruluna ve gerek yorum yazan gerekse favori lisesine ekleyen, puanlıyan, beğenen, sayfamı ziyaret edip de okuyan tüm arkadaşlara teşekkür ediyorum. Onurlandırıp mutlu ettiniz; sağ olun, var olun...

Sevgi ve saygılarımla.

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~