-Damarda kan ve kanda sarhoş eden debi var
Ayın şavkı vururken
Dağ gölgesi altında taşlar muğlâk kalmış yarda
Yel vursa düşecek
Vadiden akan suya eğilmiş dallar
İnce ve titrek
Yapraklar arasında dolaşıyor
Bedenler çıplak, üşüyordu ceylanlar
…..Sanma durup dururken
Gör ya da görme, düşün; her şeyin bir sebebi var-


-Öte yanda, iki dağ aşımı menzilde duran
Yalın/ayaklar
Gelgit’le kabaran deniz kıyısında
Dolaşır oynaşırken
Suya koşardı taşlar
Âşıklar kaynaşırken
Sessiz, sakin bir ortamda
Alabildiğine yalnızlığı hissettiriyordu
…..Varılan tüm koyaklar
Ruhlar sert rüzgârlara maruz kalmış; esip, kuduran-


-İnsan yürür kâh düzde, kâh kesekte
Gece bastırırken karanlık
Yerden hayli yüksekte
Hedefe kilitlenen yaban kazları
Çıkıp ateş menzili dışına özgürce
Bazen açgözlü bir avcıdan kaçıyor
Gündüze küs bazen de
Guruplar halinde gökyüzünde uçuyor
…..Hedefe güdülenmiş hepsi
Yemeden yerden gelecek kör bir kurşunla sekte-


-Güneş batsın akşam başlarken ay doğsun geceye
Varsın gecesefası açılsın
Hüküm sürerken yitik aşklar mevsimi
Şarkılar, türküler gibi koksun
Aşk deminde
Âşıklar
Şayet bulurlarsa bir imkân
Doyana dek coşsunlar
…..Mutluluk âleminde
Ve ölümsüz aşk şarkıları düşürsünler heceye-


-Ve ceylanlar gördüm ürkek, gözleri ela
Siluetleri suya yansırken ay şavkında, edalı
Esen dağ yelleri arasında korkuyla
Atarak kendimi korunaklı bir yere
…..Ruhumu ceylanların sinesine kopçaladım
Nefesimi tutarak, zor bela-


Güneri Yıldız (Elazığ, 13.04.2012)