Sırılsıklam bir şehrin içinde kupkuru kalmaya benzer.
Koca bir insanlığın içinde yalnız kalmak.
Herkes keyfince yaşamıyor belki ama ben herkes değilim.
Herkesin kalabalığı ve yalnızlığı kendine.
Belki bu kez yalnızlık hastalığımı 40 derece ateşle geçiriyorum.
Ama ateş henüz başa vurmadı.
Bilinç açık.
Ve şuur yerinde.
Kimin yalnız bıraktığını ve neden yalnız kaldığımı hatırlıyorum.
Antibiyotik olarak “hatıra” kullanıyorum.
Doktor tavsiyesi yok ama yara kapatıcı etkisi var.
Reçeteye yazılmaz.
Ayrıca eczanelerde bulunmaz.
Hayatınıza bir kez girip çıkanlardan bahsetmiyorum.
Hayatınıza kendinizin zorla soktuğu
Ve kendi çabalarıyla çıkamayanlardan bahsediyorum.
İlacın adı hatıra dedik, hastalığa yalnızlık.
Tedavi yok.
Çünkü hatıralar hiçbir yarayı hiçbir zaman tam olarak kapatmaz.
Ve hastalık yalnızlıksa,
Hatıralar narkoz etkisi yapmaktan başka bir işe yaramaz.

Aysun ÖZER