Hangi yola düşse ayrılığım
nikotin tadında izini kokluyorum .
Deniz manzaralı ama aslen kara duvarlı
kenar mahalle filozofları.
Artık aynalar yalnız bir adam
Kendi arsız kimliğinde yatak odaları
Duvarlar tütün buğusu



ilmek ilmek sızı veriyorsun ayrılığıma
Sus pus olmuş bir aşk
Kendi vurdum alkolünde denize yansır
Deniz Ankara’sız
Mağrur bakar mehtap ve
buzlu sisli bir antep akşamına dalar yıldızlar
Kendi kentim yüzünden
yüzümden yüz bulur düşler



Gece/siz "deniz" mi olur
Fecre uyanık kalıyor yarım uyanışlar
Her yarım uyanış sana dair bir ter damlası
Sesim sesinde yankılanıyor yine
Bağırdıkça yırtılıyor gece



Bakışın geçiyor dil kapanışlarımda
Avlusunda kendimi bulduğum dört minareli camii
evinin hemen yanında
Minibüsler geçiyor yol bilip yüreğimi
İçleri boş kalabalık yalnızlık
Pencere ve perdeler sarı renkteler oysa
Baş harfinden bir aşk gibiler
Ceviz ağaçları ve nefret
Sonbaharın soğuk müzdaripliğinden
ellerim ceplerimde.
Annene yakalanır düşler.