tek kulağımız kapalı..
yağmur ıslatır..
sesi, sözlerin tercümesinde,
alınır ele gölgemiz, ve biz
yanyana aynı müzikteyiz..

adımlar aynı ritmde,
varılacak yer farklı olsa da yolumuz aynı,
hemen söylenmez bazı şeyler, hemen yaşanamadığı gibi,
o alır gölgemi eline ve devam eder bir sevdanın başlama mevsiminden bahsetmeye..
o an ya gölgelerimizin yerde karışmasına kaptıracağım kendimi, ya da telaffuzu dinleyeceğim sadece düzeltme yapmak istercesine irdeleyerek.

kesilir ellerimden geçmişin parmakları,
sökülür saçlarımdan küflü bir hayalin tokası,
sağ tarafıma alıp sakladığım kalbim, artık memleketine döner.
inerken üzerimize akşamın muhabbeti
hani anlatırya o sözler bir baharın gelişini,
şarkı çalar, sol kulağım dinler,
o baharı tercüme eder, sağ kulağım dinler,
omzumda ne yük varsa iner aşağıya,
o bana yazmam için yeni parmaklar hediye eder,
o bana yazılmak için ellerini hediye eder,
kalbimin memleketine dönüşü için,
tekrar kalemimi elime almam için,
hiç dinlemediğim bir şarkıyla kapımı çalarak,
hiç kirlenmemiş bir yürekle, baş dayanmamış bir omuzla, başlanmamış ve bitirilmemiş hiçbir şey yaşamamış olarak..
düşünüyorum öyleyse ben de..
ve nasıl olduysa yazıyorum işte hediye parmaklarımla..