Siyah güllerim, güzeldiniz beyazlığımın içinde…
Şimdi dikenlerin kırmızıya aşkı görünüyor siyahlığımın örtüsünde…
Siyaha olan sevdam şekilleniyor sevdalının üzerinde!
Sevdalının gözlerinde cenazemin defnini izliyorum saniye saniye…

Evet, bakamıyorum tekrar siyaha bürünüşüme…

Gözleri mavi değil ki! ; siyah!
Sözleri bana deva değil ki! ; silah!
O sahnesinde ciddi değil ki! ; meddah!
Ona derdim edilmez izah…

Evet, uğrarım arada, fakat konuşulmaz karşısında ferah…

Hala benim için şahsı ecell,
Hala düşününce izz.
Devam edersem yolunda biliyorum bana ecel,
Benden geriye gözlerinde kalır o siyah iz!

Evet, gözlerinde o fevkalade taşır çizgimi, belki etrafındakilerle siz de silineceksiniz…

Benim silinişim belki üzerimdeki yazıyla,
Okumasa, bakmasa ona?
Benim siyahım olsa!
Bilirim sever o da siyahı, fakat sadece benim siyahımda kalsa!

Evet, rubailerimin girizgâhı başlar umutsuz konuşmalarında…

İsterim katayım kendime onun siyahını da…
O beni ister mi ki? Siyahının içine alır mı ki beni?
İmkânsızlıktan koparıp sevgisini, ellerime atar mı kendini?
Bir bilse siyahımdaki renkleri! Bir tutsa ellerimi!
Bana bunun denemeye değer olmadığını söyleyemez ki!

Evet, adını sakladım “evet”lerin ardına, fark eder mi ki? Belki okumaz bile, di mi…?

Gözdenur ECELLİZZ (ÇEP)
09-13 Temmuz-2008