“…Ağlayacaksam da son kez ağlayacağım sana.
Nefret edeceksem de -son kez-!
Artık yok olacaksın! Koca bir hiç!
Cinnet şeridinde kaybolacaksın,
‘evet’lerin ardından son damlayla kayacaksın!...” demiştim ya o gün…
Elimde değilmiş ki hiçbirşey.
Sanırım ben;
Seni tanımadan önce bile sana ağlamışımdır.
Kaldı ki senden sonrası olsun benim için…

Hem çok sevdiğim, hem nefret ettiğimsin.
Sen bi alemsin.
Alem gibisin…
Nasıl bütün zıtlıkları içinde barındırıyorsa dünya,
Ben de sana öyleyim.
Hem liğme liğme etmek isterken her yerini,
Hem üflmeye kıyamadığımsın.
Alem gibisin…
Fanisin…
Ama ne nefretim, ne sevdam sana fani olabiliyor..
Sen zeval bulsan da, onlar bulamaz biliyorum.
Lanet olsun ki seni seviyorum.
Seni seviyorum ki lanet ediyorum.
Bi ortadan kaybolup, bir karşıma çıkıp ne geveliyorsun?
Haftalardır direnip kurduğum bağışıklığımı,
Nasıl bir geçisinle yıkabiliyorsun?
İz bırakıyorsun iz!...
Gözlerimin merceğine yarı saydam bir tabakaya kendini çiziyorsun.
Nereye çevirsem onları, ön planda sen görünüyorsun.
İz bırakıyorsun iz…
Yangınlar bırakırmış izleri.
Sevdalı için izz olanlar bırakırmış izleri.

Gözlerimde rüzgar alan bir ateştir gözlerin.
Yüreğimde yüz çevirişinle harlanmış bir nefret-i aşktır beslediğim.
Duvarlarda seni her görüşümde yıkılmama isyan eden yumruklarımın izleri.
Seni gömüyorum çiğneyerek.
İz bırakıyorsun iz…
Gözlerimin ardında donmuş, birikmiş, devasa bir gözyaşı!
Akmayacak hiçbir zaman aşktan!
Ak kalacak gözlerim, kanlanmayacak sevdandan!
Bir nefretim vardır; bir damlayla seni boğacak!

Ne farkettin?
Yanından umursamaz bir geçiş mi?
Yoksa her yere basışında tekrar yere gömülüp çıkan birisini mi?
Sana acıkan aylarca midesi boş gezmiş,
Gözleri seni görmeye hasret bir aslan mı?
Farket artık, öleceksin!
Bir kükreyişte, bakışlarımın sesini duymayan kulakların patlayacak!
Bir pençede yıldızlarımı yere döken yüzün aşağı inecek!
Belki de rüzgarımla, sırf onlara dokunmak için,
Ellerimin senin ellerin olmasını istediğim saçların;
Sökülecek ellerin izi kalmış derinden…
Çökecek ellerin sevgisi, çekilecek elleri ellerinden,
Yıkılacaksın sen de ta derinden!
Eğer hep böyle olacaksan;
O aslan ecelindir bilesin.
Şimdi beni ya ecellin edersin,
Ya da bıraktığın her iz için bin defa düşersin.
Şimdi beni ya iz edersin, ya izz edersin…

Gözdenur ECELLİZZ