Sol yanağımda dünden hıçkırık izleri,
Yürüyemediğimiz parkurlar sakin.
Maziden puslanan pencere önleri,
Bilmem nereye çekiyor perdeyi.
Cuma salası da verildi!



Çınar diplerinde gölgesi kendinden koyu,
Boy veren adamlığın pak yüzleri.
Beyaz zambaklar kokarken elleri ve
Bal çiçekleri açarken gözlerinde,
Kırmızı krizantemler dökülüyor!
Dudaklarından…



O ne büyük mutluluktur.
Kızaran erguvanlar gibi!
Yaprak yaprak dağılırken içimde,
Sarhoş eden ıslıklar, eserken saçlarımda
Bir daha yaşanır mı?
Pespembe bir Cumartesi…



Hani tutmasaydım dizginlerimi,
Özlem yangınlarında kaynayacaktım.
Fokurdarken pirinç pilavının dibi,
Susuzluğa isyan bayraklarını açacaktım.
Eğer ölürsem birden, bir cumartesi
Gül ki;
Gamzelerine gömsünler beni…



Neşe CÖMERT
21 Mayıs 2012
anlık karalamadır...