8
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1315
Okunma
Bu ara anlık düşüyorum notlarımı günceme...
Ne zariftir o, gün bitimleri kuşağı
Türkuaza çalan serinlik nefesimde
İnceden sızlayan bedenime
Hırka olur ısıtırsın diye, an be an
Umudu, düşlemekteyim…
Biliyorum;
Artık asla sarmayacaksın.
Yakmayacaksın cehennemî ateşlerde
Şimdi yapbozun son kayıp parçasını
Arıyorsun kırmızı bültenle.
Aklımın duvarları yıkık
Bu yüzden çıplak nöronlarım.
Vurma demiştim, ölürken binlerce
Bozuk plakla yine aynı vurgularda
İnatla, dönmektesin.
Biliyorsun;
Üç kalemden yalnızca birindesin.
Er ve ar’lardan sonra;
mışlı mişli karelerde yürümektesin.
Sevmiş misin sahi, düşün hele bir kere.
Gidişimin dudağına sus sürerken
Mecburi dönüşleri almadın kaale
Yine kıyıma yeşererek vurursan
Zeytin tanelerim bakacak özlemle
A’dan Z’ye, bilmektesin…
Neşe CÖMERT
Mayıs 2012
5.0
100% (9)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz