küflü sabaha demir attı gün
gölgemi ağlatan meneviş ağaçları suskun
buhurdan nefesini üflerken gök
ateşi düştü toprağın...


yalnız uçmak
okyanusta yalnız yelken açmak kadar tehlikelidir
söylemiştim kuşlara dinlemediler
gidip bilinmedik bir sokağın başında, sivri uçlu bir mızrağın
alnında kanadılar...


kötürüm bir masalı anlatmaktansa, çocukları uykusuz bırakmak evladır
gelgelelim bunu ağzı buruşuk nineler nereden bilsinler
(onların bildiği her masal gerçek , her kahraman iyiydi)
uyuyan yiğitleri, uyuyan güzelleri, leş kokan bağrına bastı iblis
döl yatakları kurudu denizlerin, bulutlara baş kaldırdı asi martılar


yine de...
zaman terse dönmüşse bir kere
nafiledir çırpınmak, dönen çarkın dişlilerinde...
tarih kan damlayan mürekkebini damıtırken dudağımıza
siyah güllerle süsler, sömürülen gamzelerimizi
güneşsiz baharlara açar, karanlığa kurban çocuk ellerimiz


......


uçtu uçtu ... ne uçtu?
havada baloncuklar... dilde yalanlar...
kimler dinledi? ( kimler dinlemedi ki...)
taklacı güvercinler, şakşakçı kargalar, göbekli kurbağalar
"baylar, bayanlar, merdivenlerden kayanlar"...


öyleyse bırakalım kör kuyuda ağlasın ulu dağlar//



kırlangıç yuvası kirpiklerimi kim çaldı?
her baktığımda yaralı bir nehre akıyor kollarım
isli şehirlerin dar sokaklarında sarhoş gölgeler
annesiz günlere el açıyor, miadı dolmuş zaman



öyleyse bırakalım kangren kusan parmaklarımı emsin aç çocuklar//



yabancı fısıltılara kulak kesilen ruhum, inadına ay nöbetlerinde
ışığı emen dudaklarımı, toprağa gömeceğim ki...kök salsın taşa dağa...


........


içimde biteviye savaşan sesleri ya sustur, ya da öldür beni
sızlayan meme uçlarımı dağla...
ah! yorgunum çok!
başımı kes anne



konuştuğum tüm aynalar yalancı, baktığım her yüz yabancı
gök-yüzünden ölü balıklar yağıyor, yeryüzünün yıldızlarına...



öyleyse susalım biz sadece kelebekler konuşsun//




haydi son kez okşa yüzümü, tara saçlarımı anne
son kez yağmur kanatlarını aç
ö l ü m - d ö k ü y o r gözlerim...









ayşe uçar
21/05/2012