Fakirdi, severdim fakirliğinde Satanim ablayı
uzundu kısa dünyadan,gazete kâğıtları arasında
masum haberler/den yaşayan kişilerden
sürekli bebek doğururdu
geçmezdi adı, kısa manşet haberde bile


karanlık, tahta merdivenlerden çıkılırdı evine
o boş ve soğuk odalara
renkli gazete dergileri, foto romanlar ısıtırdı
genç,gereksiz gülüşlerimizi
bizim olmayan bir ormana girerdik sanki


dilemediğimiz sanal hayatı yaşardık
siyah akşamlarda ağarırdı siyah saçlarımız
kapı dışarı adım atamazdı aşk romanlarda
yaşardı,kendi selâmını tokatlayarak
bügün önceki günün sancısı


fakirdi,önce altın dizerdi gerdanına
sallardı bir serveti tek odalı evinde
dört duvarda dört halı,yerde, karyola altında
severdi çocukları, bıkmazdı, doğururdu,ölürdü çoğu
bir türküde geçmezdi adı Satanim ablanın


zengin, şimdi sevmiyorum, fabrika, apartman gözlü
Satanim ablayı,verirken güzeldi fakirliğinde
bir bardak kahvehane çayını ; kesekâğıtlarından
önümüze yığarken gazete,dergi sayfalarını
siyah akşamlarımızın gizemli yıldızını

28. 5. 1998 / Nazik Gülünay