ADIN ...

Soramadım seni kalbime,
Sormadım değil soramadım.
Kalbim yokluğundan utandı.
Güllere soramadım seni,
Güller adınla açtı zaten.
Yollara soramadım...
Yollar götürdü seni.
Sıska, kara tenli bir çocuktu aşk...
Hep aç kaldı sevgine.
Günler seninle ışıdı.
Herkesi adın büyüledi.
Adını adıma ekledim,
Tüm eklentiler adınla güzeldi.
’Yağmur saçlarını siyaha boyadı’ dedim,
Saçların kapalıyken güzeldi.
’Bir meltem esti’ dedim,
Rüzgar eteğini savururken, adını zikretti.
’Meleklere benziyorsun’ dedim,
Melekleri güzelliğin büyüledi.
Her kapı gıcırtısın da,
Adı sen olan bir ’Merhaba’ yükseldi...
Bir bardak çayın dağılan buğusunda,
Gözlerim girersin umuduyla, kapıya kilitlendi.
Yaktığım her sigara’nın dumanın da,
Adı sen olan bir zehir, düşlendi...
Düşlerime düşürdün, Adem’den kalma bir yalnızlığı...
Sabahlar aydınlattı penceremi,
Ama sen girdin güneşten önce gözlerime,
Yüzün güneşten de güzeldi.


Bir ses yükseldi bu şiir’den,
Ve ilk defa bir şiirim de adın geçti...

Adın ...

Emre DANABAŞ