EZGİ’M II

Eller yollara düştüm, giderim sandı,
Sana giden her yol helâldir Ezgi’m,
Kalemim uğruna destan da yazdı,
Bir bakışına, bir gülüşüne muhtacım Ezgi’m.

Aşık ettin beni, sevdana mahkum,
Eline, yüzüne, sözüne birde adına daldım,
Güllerin bahçesinde seyre daldım,
Güllerin renginde seni gördüm Ezgi’m.

Adına yazdığım şiirler kafiye buldu,
Sende bıraktım aklımı, vefasız oldu,
Yolunu gözledim, haftalar ay oldu,
Sensiz geçen zamanı yaşamıyorum Ezgi’m.

Amacım yok, cemaline hasretim,
Herkesi susturdum, sesine hasretim,
Geceyi bitirdim, yoluna hasretim,
Sensiz her gece karanlıktayım Ezgi’m.

Lâl olmuş adım, adını yazarım,
Kapanmış gözlerim ağma bakarım,
Sesini duymasam suküta yatarım,
Bir sözüne, bir emrine ölürüm Ezgi’m.

Kalemi adadım, titriyor elim,
Şiire, kitaba, yoluna esirim,
Emre’yi yazdıran, ahirim, ezelim
Son satır bile adınla bitiyor Ezgi’m.

* EMRE DANABAŞ 03.04.2012