Yüzümü avuçlarında unuttum, zamanın ötesindeyim şimdi, resimlerine bakarak yaşamayı öğrenebilir miyim? Kırılmış tanımlanmamış duygularla yaşayabilir miyim? Cevapsız sorularım var benim, oysa şimdi çok daha güçlü olmalıyım daha çok dokunmalıyım yüreğine. Dün gece sen düşler görürken ben ölümü sobeledim. Senin cücelerin karşısında korktu benim devlerim, devlerim yıkıldı, devlerim dev gibi ağladı.
Atsan atılmaz satsan satılmaz acıların yoğun bakımında bizi aradım dün ki sokaklarda, bulamadım yoktun. Zamansız yersiz yurtsuz acılarım var benim…Babası olduğum kanayan yaralarım, sende kendimi unuttum anla beni.
Beşiktaş Üsküdar arası vapurun ürettiği köpükler gibiyim bir o kıyıda bir bu kıyıda, insanlar geçiyor sanki üstümden, yaralı yorgun bedenleri taşıyorum İstanbul gibi. Sen gittin ya! Bütün şehir sen gibi... Anla beni, yüzümü avuçlarında unuttum…