Eski... Eski... Eskici geldi...

Eskimiş bu gönlü sana sakladım;
Başkasına; görmeyi yasakladım;
---
Eskiyen gönlümün sensin baştacı
Yanlışın var diye yerme eskici.
Al git; tad vermiyor her sözü acı
Sırrını ortaya serme eskici.


Gözümün önünden geçtin bu sabah
Soğuk seherimde okundu segâh
Çık gel; daha fazla çektirmeden ah
Düş hemen yollara durma eskici.


Gel, mahrum bırakma; sedâlarından
Bıktım şu yüreğin gedalarından
Ruhumu inciten edâlarından
Bırak, sebebini sorma eskici.


Ezilmiş, büzülmüş her bir tarafı
Miadı doldurmuş, bekler Arafı
Nerdesin gönlümün hasis sarrafı?
Çık da gel ansızın, yorma eskici.


Hani gelirdin ya; çocukluğumda
Sevgiliye kurban adaklığımda
Anılar saklayan yataklığımda
Al git, detaylara girme eskici.


Yıpranmış, dağılmış hislerini der
Ne desem bilmem ki; kaç kuruş eder?
Issız bir köşede olmasın heder
Usul usul dokun, kırma eskici.


Zorlu geçtiyse de, yanmam dünüme
Felek çömleğini koymuş önüme
En son demleridir, denmiş günüme
Üstüme... Üstüme varma eskici.


Pervasız, hoyratça kullanılmış han
Sessizce tütüyor, başından duhan
Kenara atılmış, kalaysız sahan
Hor görüp vebale girme eskici.


Para etmez ama, geçmişi makbul
Derler ki; bâdeden içmişi makbul
Rastlarsan vefalı bir alıcı bul
Kıymet bilmeyene verme eskici.


Eskimiştir diye hurdaya atıp
Değerinden düşük pahaya satıp
Sıradan yığının içine katıp
Sen de son darbeyi vurma eskici.


Geçeceksin burdan, bir gün nasılsa
Haykırışın bana maraz da olsa
Ve ardından hüzün, biraz da olsa
Alıp götürdüğün; sırma eskici.


Modası geçene, hep eski dendi;
Kadir kıymet bilmek, çok eskidendi.



’Eskici’ olmalı insan... Kendinden önce yaşayanların
eskilerini toplamalı ve rehber etmeli kendine...
Belki o zaman, türlü türlü hata ve kusur eklemez defterine...