küçücük bir ben nasıl sığar senin içine
su oturağında hem,çiçek durgunluğunda
en ince filizi dalın,asma yongası
meltemde kuş tüyü


değsen taş devrilir üstüne,ezilir
gözlerindeki nem,yürek kırtılır
oluk oluk su akar, çöl toprağına
yaşam doğrulur


baksan toplayamazsın tümü,yüzden,yerden
kuru bir kıymık,canlı menekşe,yansıması ay
hem ağaç,hem gölgesi,hem toprağında ser
inleyen bir insan,bir yavru köpek


sen de böyle küçüksen hâdi gel!
bir sır olmasın küçüklüğümüz içimizde
küçük çiçekli bir bardak gibi kulplarımızdan
tutan biri çıkar belkide


karınca yuvasında ezilmeyiz bil ki
o koca ayaklar bize uğramaz
sarı papatyayla yetiniriz,iğde kokusuyla
gecenin gölgesi siyahsa da gireriz


siyah bir ay nasıl girer senin içine
yerinde hiç durmayan sürekli dalga
kaç kulaç atar ince kollarım
bir kıyıda bekler mi sevgin?


gelsen mine çiçeği mavi gözlerini açar
gölgesi düşer küçük taşlara
dikenler geri çeker uçlarını
doğudan çekilir gibi savaş naraları!

26. 7. 2005 / 8.5.2012 / Nazik Gülünay