.




____________Sergei Rachmaninoff esintisiyle...




uvertür


yitirilenler birer gölgeydi şu hayatta

ürkek ve kaçamak bakışlarından bilirdik
tek başınalığı
ve mum gibi yanan esrârından

gün ölü yaprakları yazardı gözlerimizin önünde
eskitilmiş ellerde sararan güz beşikleri
susan yanılgılar
günbatımları
yasaklar ağardı arta kalan bulutlardan
(şimşeğin ardında buluşurduk)

yere kıpkırmızı bir tüy savrulurdu
martı çığlıklarından



l. adım

gece aldatılırken
saatler boğazımda düğüm düğüm yanarken
paramparça hülyalar sızdı kelâmdan

ve aharlanmış gök kubbeyi kaplayan
ve dirhem dirhem örtündüğüm yalnızlığım
dönemeçlerde arşa uzanırken
attığım her bir adım alıngan
her bir adım
kırılgan



ll. adım

sabah zamana düşünce damla damla
mazîye ve bugüne ve yarına yazılandı
o kızılca kıyamet sevdâ

bilemedin ah!
hangi ânındaydın düş kesitlerinin
hangi yangınındaydın
avuçlarına yazılan o devâsâ sûretlerin

kucağına sunulan armağanlardan bihaber
bambaşka âlemlerde yanmaktaydın
(yudumlamaya doyamadığın
anlatamadığın)

geciken bir aydınlıktın oysa
tünellerinin karanlığında



final

bir el uzandı yine de yalnızlığın öte yanından
alabildiğine sıcak
alabildiğine candan

’gün gelir uzaklar da yakın olur’ dedi rüzgâr
umutla bakarken öte yandan

yalnızlıklar yalpaladı

alışılmadık bir ışık yayıldı
martı çığlıklarından



perde!




’Her şeye KARŞIN’ Dergisi / Nisan - Mayıs 2007

Feride ÖZMAT